کابل بدتر از دیروز ناامن تر از سال گذشته

پس از امضای پیمان امنیتی افغانستان و امریکا و بدنبال آن پیمان نظامی با ناتو یک روز بعد از مراسم تحلیف ریاست جمهوری اشرف غنی احمدزی، سیر انتحاری ها، انفجار ها و اختطاف ها بشدت و با شتاب بسیار صعودی شده است.

از این رو، مقام های امنیت ملی و وزارت داخله، اعلام کرده اند که میزان ناامنی ها در ماه های اخیر نسبت به مدت مشابه سال قبل افزایش قابل ملاحظه ای داشته است؛ این حقیقت بیانگر آغازی دشوار برای هم پیمانان ناتو و واشنگتن در منطقه است.

در همین راستا، بمب کنار جاده ای در مسیر موترهای حامل اردوی ملی که صبح امروز پر رفت و آمد ترین خیابان کابل را لرزاند، ترافیک سنگین و ازدحامی را پدید آورد که ساعتها پلیس را درگیر نموده بود و نیز اذهان عمومی را مشوش تر از پیش.

امنیت اولیه ترین و ضروری ترین نیاز و مطالبه و خواست و حق مردم ملکی بر گردن و تکلیف مسلم حکومت و دولتمردان است که نه تاکنون صرف شده و نه هرگز صرف خواهد شد.

فارغ از بازگویی های مکرر و هرز درخصوص منافع کشورهای دیگر بر مبنای مضرات افغانستان یا به عبارتی تامین امنیت و اهداف همسایگان و ابر قدرت های شرق و غرب از ناامنی و عقب نگه داشتن افغانستان، می بایست به اصل موضوع پرداخت.

اصل موضوع این است که با استناد به ادعای صریح و در واقع اذعان اشرف غنی برای وادار شدن به سکوت درباره پاکستان و حملات و مداخلاتش در سیاست و حکومت افغانستان؛ براحتی می توان مدعی شد: امنیت قرار نیست در افغانستان تامین گردد حداقل تا اطلاع ثانوی!

کابل بدتر از دیروز و نامن تر از سال گذشته، در حالی در کج دار و مریض خود گیر کرده است که ناامنی بر تمامی تحولات و اصلاحات مثبت و مطلوب اشرف غنی و عبدالله سایه انداخته است. بدین ترتیب است که هر گام به جلو در کابل دو گام به عقب است.