سیاست در پاکستان، بی سیاستی در افغانستان!

پس از حملات خونین چند روز گذشته در سراسر کشور، صبح روز جمعه اعضای شورای علمای افغانستان با برپایی گردهمایی در کابل خواستار جهاد علیه اسلام آباد شدند و اعلام کردند: پاکستان در حملات و ناامنی‌های اخیر افغانستان که منجر به کشته شدن عده زیادی از مردم و غیرنظامیان شده دست دارد، لذا باید حکومت وحدت ملی در برابر اسلام اباد اقدام جدی انجام دهد.

جهاد علیه پاکستان!!! اقدام جدی علیه اسلام آباد از سوی دولت اشرف غنی!!! محکوم کردن عملیات تروریستی!!! و باز هم سکوت دولت، نشان از یک چیز دارد آن هم بی سیاستی علما و دولتمردان افغانستان در برابر تمامی اقدامات این همسایه.

ظاهرا اگر ده ها قرن دیگر هم بگذرد بزرگان افغانستان اعم از علمای دینی و متنفذین قومی و دولتمردان حکومت نمی خواهند بدانند که پاکستان و عربستان سعودی به عنوان دو کشوری که موسس آنها غرب بوده تمام تلاش خود را سال ها کرده اند تا اختلاف و درگیری بین مسلمانان را به بالاترین حد ممکن برساند، تا در این میان خواسته های غرب فراهم آید.

کسانی که امروز در ظاهر و فقط برای خالی نبودن عریضه امروز علیه پاکستان اعلام جهاد کردند و از اشرف غنی خواستند علیه این همسایه اقدام جدی انجام دهد، خوب است بدانند که تاکنون پاکستان با آمریکا دو معامله انجام داده است که معامله سوم نیز در شرایط کنونی در حال انجام است. یکی از معامله‌ها زمانی بود که شوروی ارتش سرخ خود را وارد کشور ما کرد.

در آن زمان معامله‌ای که پاکستانی‌ها با آمریکایی‌ها انجام دادند این بود که در حقیقت پاکستان هماهنگ کننده جریان‌های جهانی شد. با این توضیح که سازمان جاسوسی پاکستان وظیفه تصمیم گیری درباره منابع مالی که از دنیا جمع می‌شد، را بر عهده گرفت.

اتفاقی که در منطقه رخ داد این بود که پیشاور مرکز جهادگرانی شد که از کشورهای دیگر به آن‌جا آمدند، آموزش دیدند و با عنوان برادران افغانستانی سازماندهی شده و پس از آن سازمان القاعده از درون آن‌ها بیرون آمد تا در ابتدا به عنوان مجاهد و سپس در آینده ها به عنوان مهره تحت اختیار غرب، ایفای وظیفه کند.

در حقیقت سه ایدیولوژی در پیشاور با یکدیگر تلفیق شدند و مکتبهای هندی، سلفی و قوم پشتون در آن‌جا با یکدیگر متحد شدند. ترکیب آن‌ها وضعیتی ایجاد کرد که تا زمانیکه روس‌ها در افغانستان بودند آن‌ها جهادگر محسوب می‌شدند اما وقتی روس‌ها اعلام آمادگی کردند که از افغانستان خارج می‌شوند، کم‌کم مسایل جدیدی مطرح شد.

آمریکایی ها اینگونه جلوه دادند که بین گروه‌های غربی و جهادگران اختلاف پیدا شده است. لذا جهادگران پرورش یافته در پاکستان تبدیل به تروریست شدند و واژه جهاد معنای خود را از دست داد و از دید غرب ترور جایگزین جهاد شد تا در سالیان بعد بهانه ای باشد برای لشکرکشی امریکا به کشورهای خاورمیانه. یعنی آمریکا از اواخر دهه شصت برای خود یک دشمن فرضی ایجاد کرد تا در اواخر دهه هفتاد که آبها از آسیاب افتاد، به بهانه جنگ با تروریست به منطقه بازگردد.

در این بین غرب در مقطعی پس از ۱۱ سپتامبر معامله دومی را با پاکستان انجام داد که در آن پاکستانی‌ها تحت فشار و اجبار پذیرفتند که دست از حمایت طالبان و القاعده بردارند اما در پشت پرده سازمان جاسوسی خود را مسوول کردند که سیاست دوگانه‌ای را پیش ببرند؛ از یک سو از آمریکا برای مبارزه با این گروه‌های تروریستی پول بگیرد و از سوی دیگر این پول‌ها را صرف تقویت گروه‌هایی کند که آمریکا آن‌ها تروریزم می‌داند.

در حال حاضر نیز در چند سال اخیر شرایط جدیدی ایجاد شده است؛ معامله سومی در حال شکل‌گیری است که حزب مردم و ارتش پاکستان نمی‌توانست انجام دهد، بلکه نیرویی که با گروه‌های افراطی اسلام‌گرا به لحاظ تفکر نزدیک است این معامله را انجام می‌دهد؛ این نیرو امروز در پاکستان حاکم شده است.

معامله سوم در واقع این بود که جریان جهادی که علیه کفر روسی به راه انداخته شده بود و غرب از آن حمایت کرده بود باید به جای خود باز گردد. پاکستانی‌ها براساس این نقش پذیرفتند که به گونه‌ای رفتار کنند که مجاهدین معتقد به جهاد به جاهای دیگر منتقل شود یعنی به چین، روسیه و درون دنیای اسلام از جمله سوریه، عراق و افغانستان و سپس منطقه ی گسترده ای که امروز از آن به عنوان نقشه ی چشم انداز ده سال آینده داعش نام برده می شود.

تمام شواهد نشان می دهد که گروه های افراطی که خود را مجاهد اسلامی می دانند، به مکان هایی حمله می کند که آمریکاییها می خواهند. یعنی به جای آنکه غرب نیروی نظامی به کشورهای مسلمان ارسال کند، این به اصطلاح مجاهدین به بهانه جهاد، زمینه اغتشاش و ناامنی را ایجاد می کند تا غرب به خواسته های خود برسد.

و چه کسی پشتوانه این گروه افراطی است؟ پاسخ بسیار واضح و روشن است: عربستان سعودی و پاکستان. عربستان تامین کننده منابع مالی و پاکستان اجرا کننده دستورات. اینگونه است که آمریکا از بین افراطیون مسلمان برای خود یک ارتش سری ساخته است که هرکجا که بخواهد آنها را به بهانه جهاد بر علیه کفر اعزام می کند تا در کشورهای مسلمان بر علیه کفر بجنگند!!!

اما راهکار مقابله با این سیاست شوم غرب و هم پیمانانش چیست؟ آگاهان بر این باورند تنها راه مقابله با جریان های تفرقه انداز بین مسلمین، تمسک به قرآن و امور مشترک بین مذاهب اسلامی است تا از تفرقه جلوگیری شود. وظیفه ی علما اطلاع رسانی از این حقیقت است حتی اگر از عمل کردن دولتمردان کابل به این واقعیت ناامید باشند.