تعطیلات هفتگی افغانستان به سبک یهودیت!

شورای وزیران روز پنجشنبه در جلسه ای به ریاست اشرف غنی طرحی را به تصویب رساند که به موجب آن روزهای جمعه و شنبه هر هفته تعطیل خواهد بود.

بر اساس این گزارش، پیشنهاد این طرح را وزیر کار و امور اجتماعی، شهدا و معلولین برای سهولت تعامل با برخی کشورها از قبیل عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر، مراکش، مصر و بنگلادش و با توجه به صرفه جویی در هزینه های دولتی و جلوگیری از آلودگی هوا ارایه کرده است.

مزایای این طرح از دید طراحان و پیشنهاد کنندگان آن دارای محاسنی است که مهمترین آنها عبارتند از:

۱-صرفه جویی در هزینه‌های دولتی؛ اگر هر روز کاری یک میلیارد افغانی برای دولت هزینه داشته باشد با تعطیلی دو روز در هفته و سایر تعطیلات، در یک سال حدود ۱۲۵ میلیارد افغانی در بودجه دولت صرفه‌جویی می‌گردد.

۲-کارمندان دولتی و سایر شرکت‌ها با این دو روز تعطیلی بهتر می‌توانند به سایر کارهای خویش از جمله به امور خانواده و سرکشی از اقوام و سایر کارهای عقب مانده خویش بپردازند بخصوص اینکه بیشتر مسوولان و کارمندان دولتی جزو مدیران پروازی هستند یعنی خانواده شان در شهر یا کشور دیگر هستند و خود در شهر و ولایت دیگر. در صورت تحقق این طرح، با یک روز یا دو روز گرفتن رخصتی دیگر (مجموعا چهار روز) آنها می‌توانند هر هفته از خانواده شان سرکشی نمایند.

۳-بعد از دو روز تعطیلی و تفریحات سالم و … کارمندان با روحیه بهتر و شاداب‌تر در ادارات و وظایف محوله حاضر شده و با کارایی بهتر و بیشتر از قبل به امور مراجعه کنندگان می‌پردازند و راندمان کار نیز بالا می رود.

۴-افغانستان نیز از لحاظ نورم‌های بین المللی با تعطیلی کشورهای پیشرفته و برخی کشورهای اسلامی که در هفته دو روز تعطیلی دارند هماهنگ گردیده و از لحاظ اقتصادی و بازرگانی به نفع کشور است.

معایب طرح مزبور در صورتی که به قانون تبدیل و اجرا شود معایب و مضرات بی شماری هم برای مردم و هم برای اقتصاد ملی دارد که متاسفانه از دید پیشنهاد کنندگان طرح مغفول مانده و یا عمدا نادیده گرفته شده است. مهمترین معایب این طرح عبارتند از:

۱- از بُعد اقتصادی؛ کشوری مثل افغانستان که بر اساس آمار بانک جهانی و صندوق بین المللی پول از لحاظ رفاه اقتصادی و فقر در آخرین رتبه کشورها قرار دارد، به عبارت دیگر از آخر اول است؛ برای فایق آمدن بر این مشکلات نیازمند تلاش و کار بی‌وقفه در تمام زمینه‌ها می‌باشد. اگر از ۳۰ میلیون جمعیت کشور ۸ میلیون آن را جزو نیروی کار فعال بدانیم و هر فرد در هر روز حد اقل ۷ ساعت کار انجام دهند، مجموع تعطیلی یک روز در هفته بدون جمعه و سایر تعطیلات دیگر، در طول سال ۵۳ روز می‌گردد که در مجموع در طی یکسال ۲ میلیارد و ۹۶۸ میلیون ساعت کار و فعالیت اقتصادی و خدماتی از صحنه سازندگی و خدماتی کشور کاسته می‌شود. راستی این امر از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به نفع کشور عقب مانده مثل افغانستان و مردم آن است یا به ضرر آن؟

۲- یکی از دلایل موجه این طرح رسیدگی به امور خانواده و سر کشی از اقوام است. سوالی که مطرح است این است که با توجه به اینکه بیش از ۶۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر می‌باشند و از نبود کار و درآمد هشت شان گیرو نه شان می‌باشند و الآن اگر کاری داشته باشند در هفته ۶ روز کار می‌کنند، نمی‌توانند هزینه زندگی خانوده شان را تامین کنند پس اگر یک روز دیگر از کار شان کاسته شود چگونه می‌توانند هزینه شان را تامین کنند؟

ممکن است طراحان این طرح بگویند که این دو روز تعطیلی تنها برای کارمندان دولتی است نه شرکت‌ها و مارکت‌های بخش خصوصی. لیکن آنان نیک می‌دانند که اگر روزی تعطیل رسمی باشد این تعطیلی خواه ناخواه به بخش خصوصی نیز سرایت می‌کند و آنها نمی‌توانند کارگران خود را مجبور به انجام کار در روز تعطیل کنند در غیر این صورت علاوه بر حقوق قانونی و مصوب، حق اضافه کاری نیز به آنها پرداخت نمایند.

۳-یکی از دلایل یا توجیهات دو روز تعطیلی صرفه جویی در هزینه و بودجه دولتی می‌باشد راستی این دلیل چقدر مضحک و خنده‌آور است! آنها نمی‌داند که در قبال هر ساعت کار و تلاش نیروی کار ملی است که درآمد ناخالص یا خالص ملی بدست می‌آید؟ اگر فرض کنیم که تولید ناخالص ملی کشور در سال ۱۰۰ میلیارد دالر باشد در قبال تعطیلی هر روز ۳۲۳ میلیون دالر معادل ۱۶ میلیارد و ۱۵۰ میلیون افغانی از آن کاسته خواهد شد. کدام انسان اقتصادی و خردمند حاضر است بیش از ۱۶ میلیارد افغانی از درآمد ملی را به خاطر صرفه جویی یک میلیارد افغانی از دست بدهد؟! پس بهتر است شورای وزیران و رییس محترم آن روز کاری را در طول هفته به یک روز تقلیل دهند که بیشتر صرفه‌جویی در بودجه دولتی صورت گیرد!

۴- در حال حاضر به خاطر فساد اداری و عدم کارآیی نیروهای موجود، میانگین ساعت مفید کار کارمندان ادارات دولتی کمتر از یک ساعت در طول روز است و مردم و ارباب رجوع از این جهت به خاطر یک کار ساده ساعت‌ها و بلکه روزها که از راه‌های دور و نزدیک آمده اند، منتظر می‌مانند تا کارشان انجام شود. راستی اگر بر مشکلات فوق مشکل قانونی دیگری بنام تعطیلی یک روز دیگر بر آن اضافه گردد، چند درصد دیگر بر مشکلات مراجعه کنندگان افزوده می‌شود؟

۵- علاوه بر مشکلات فوق که بیان گردید، این کار تقلید و تشبه به کشورهای غیر اسلامی و کفار است که تحمل آن برای مردم متعصب و مذهبی مثل افغانستان کاری بس دشوار و چالش برانگیز می‌باشد. بر فرض اینکه طرح مزبور از باب تشابه سازی نباشد، کشورهای غربی و پیشرفته به خاطر تلاش و کار فراوان توسعه یافته اند و قانون دو روز تعطیلی در هفته برای مصرف بیشتر کالاهای تولیدی شان است تا روی دست آنان نمانند اما طرح تعطیلی دو روز در هفته برای کشور ما برای مصرف بیشتر کالاهای تولیدی داخل است یا خارج؟

نتیجه اینکه طرح تعطیلی و رخصتی دو روز در هفته در شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور بدون نظر کارشناسانه و سنجش جوانب و تبعات منفی آن می‌باشد امید است نهادهای قانونی بخصوص مجلس شورای ملی با توجه به تبعات و آثار زیانبار آن، طرح مزبور را تبدیل به یک قانون کمرشکن و ضد مصالح ملی ننمایند هرچند این طرح به نفع عده‌ای از کارمندان رسمی و دولتی باشند.

جدای از اینکه بنا بر نظر بسیاری از علما، تغییر تعطیلات کشور از پنجشنبه و جمعه، به تقلید از یهودیت به جمعه و شنبه تا حدی گمراهی و جهل پیروان وهابیت را نشان می دهد. از طرف دیگر در صورت تصویب دو روز تعطیلی در هفته میزان تعطیلات رسمی کشور به صد و بیست روز می رسد یعنی حدود یک سوم سال تعطیل. ( ۵۲ روز جمعه + ۵۲ روز شنبه = ۱۰۴ روز . به علاوه در روز تعطیلات رسمی کشور از قبیل نوروز، عید قربان، عید فطر، عاشورا و …)